Hər
universitet bitirən aktyor ola bilmir
Mirbala Səlimli:
“Şəkini sulu quyuya bənzədirəm:
bu quyu su ilə doldurmayıb, su onun elə özündən
qaynayıb çıxıb”
Müsahibim
Sabit Rəhman adına Şəki Dövlət
Dram Teatrında baş rejissor vəzifəsində
çalışan Mirbala Səlimlidir. O, Moskva Ali Ssenaristlər
və Rejissorlar kursunun kino rejissorluğu bölməsində və
A.German və S.İ.Karmalitanın emalatxanasında təhsil
alıb, öz təcrübəsini “Vəsiyyət”,
“Avropanın oğurlanması”, “Mayakovskinin şən ili”,
“Sağ Mayakovski”, “Üç tac qoyma mərasiminin
marşalı” və sair kimi sənədli filmlər
hazırlamaqla nümayiş etdirib. Rejissor uzun
müddətdir ki, Şəki Teatrında öz
yaradıcılığına müxtəlif tamaşalar
hazırlamaqla davam edir.
Hamıya məlumdur ki, Şəki Dövlət Dram
Teatrı 1 ildir ki, təmir dövrünü yaşayır. Yeni
mövsümü Şəki Teatrı yeni binası və yeni
tamaşaları ilə qarşılamağa
hazırlaşır. Teatrın baş
rejissoru ilə teatrın problemlərindən və gələcək
planlarından danışdıq.
Bazamız çox zəifdir
- Şəki Teatrı əyalət
teatrı olmasına baxmayaraq, tamaşaları hər zaman
maraqla qarşılanıb. Sizcə,
bunun əsas səbəbi nədir?
- Bölgələrdə
olan teatrların əyalət teatrı kimi səslənməsi
fikrini qəbul etmirəm. Çox yaxşı
olardı ki, regionlardakı teatrlara bölgə teatrı
deyilsin. Şəki çox teatral bir məkandır.
Şəkidə məşhur teatr xadimləri,
dramaturqlar yetişiblər. Ümumiyyətlə, Şəkini
sulu quyuya bənzədirəm. Yəni bu quyu su ilə doldurmayıb, su onun elə
özündən qaynayıb çıxıb. Ümumiyyətlə, Şəki teatrında fəaliyyət
göstərən rejissorlar həmişə
çalışıblar ki, teatra yeni ideyalar gətirsinlər.
Mən də çalışmışam ki,
xalqın folklorundan, içindən gələn o
teatrallıqdan istifadə etməklə yanaşı,
çağdaş dünya teatrında yaranan yeni sənət
ruhundan da kənarda qalmayaq. Bu mənada
tamaşalarımızın yüksək professionallıqla
hazırlanmasına can atmışıq.
Çalışırıq ki, Şəkidə teatr mədəniyyətini
saxlamaqla bərabər, onu bir az da
inkişaf etdirək. Sənətdə özfəaliyyəti
bəyənmirəm, ümumiyyətlə, bu
anlayışı qəbul edə bilmirəm. Professional teatrda özfəaliyyətin qəti əleyhinəyəm.
- Teatrda fəaliyyət göstərən
aktyorların 90 faizi məhz teatrın nəzdindəki studiyada
formalaşıblar. Bu proses tamaşaların
hazırlanmasında hansı çətinlikləri
yaradır?
- Bizim
teatrın aktyorlarının əksəriyyətini
özümüz yetişdirmişik. 1996-1997-ci
illərdən rejissor kimi fəaliyyətə başlayandan
truppada gənc aktyorlar yetişdirməyə
başlamışıq. Onlara aktyor sənəti,
səhnə danışığı, səhnə
plastikası, rəqs və teatr tarixindən dərslər
keçmişik. Çalışmışıq
ki, onları teatr üçün professional səviyyədə
hazırlayaq. Ümumiyyətlə, teatrda həmişə
yaşlı nəsil olub. Amma gənclərin
çatışmamazlığı teatrımızda hiss
olunub. Birinci növbədə gənc aktrisalara
ehtiyacımız var. Teatrımızda sentyabrdan artıq yeni
kurs yaradılacaq. Burada da gənc aktyorlar
yetişdiriləcək. Tək Şəki
teatrı deyil, bölgə teatrlarının hamısı bu cəhətdən
çətinlik çəkir. Nəinki
aktyor-aktrisa, həm də teatr rəssamı, qrim ustası, bir
sözlə, teatrın hər hansı bir sahəsində
işləyən professional mütəxəssislərimiz
azdır. Bu mənada bölgə
teatrlarının hamısı əziyyət çəkir.
Biz də çalışırıq ki, öz
növbəmizdə teatrın özündə mütəxəssis
yetişdirək. Bazamız çox
azdır. Ancaq onu da qeyd edim ki, teatr mütəxəssislərinin
və aktyorların teatrın özündə yetişdirilməsi
daha yaxşı fayda verir. Çünki
onlar Şəki teatrının ruhunda, oyun üslubunda
yetişirlər. Bu da sonradan ümumi
ansamblın yaranmasına səbəb olur və
tamaşanın bədii bütövlüyünə
yaxşı təsir göstərir. Teatr
tamaşalarında yüksək ansambllıq və
bütün teatr elementlərinin ahəngdarlığını
nümayiş etdirməlidir. Buradakı
aktyorlar başqa-başqa oyun tərzi ifa edə bilməzlər.
- Teatrda bazanın
azlığından bəhs etdiniz. Bu,
hazırlanan tamaşaların professionallığında
hansı problemləri yaradır?
-
Ümumiyyətlə, professionallıq heç də təhsil
alıb-almamaqdan asılı deyil. Teatrın
özündə elə bir aktyor yetişə bilər ki, onun
oyun tərzi təhsil görmüş aktyorun oyun tərzindən
qat-qat yüksək olar. Biz istedadlı tələbələrimizi
işlə təmin edirik. İki ildə
20 nəfər tələbə götürürüksə,
onların içərisindən teatra süzülüb-ələnən
2-3 nəfər çox gözəl aktyor qalır. Hər
universiteti bitirən tələbə aktyor ola
bilmir. Teatr aktyoru hər zaman sınağa
çəkir. Aktyor özü də hiss
edir ki, o, bu teatrda işləyə bilər, ya da bilməz.
Nəzərinizə çatdırım ki,
bölgə teatrında işləmək aktyordan böyük
cəsarət tələb edir. Burada
aktyorun öz sənətinə məhəbbəti daha
yüksək olmalıdır. Çünki
paytaxtda olan şərait heç də bölgə
teatrlarında yoxdur. Yəni aktyorların
teatrdan əlavə başqa işlə məşğul
olmağa imkanları olmur.
Dövrümüzün qəhrəmanı
- Sizcə, klassiklərin əsərləri
bu gün müasir tamaşaçı üçün nə
dərəcədə önəmlidir?
- Klassik əsərlər
hər zaman teatr səhnələrində oynanılıb və
hər bir dövr üçün çox aktualdır. Klassika rejissorun və aktyorların professionallıq səviyyəsinin
artmasına kömək edir. Əgər
hansısa rejissor klassik əsərin səhnədə yüksək
səviyyədə həllini tapıbsa, bu onun nailiyyətinin
göstəricisidir. Klassika teatrın
barometridir. Klassik əsəri səhnədə
nümayiş etdirməyi bacaran teatr müasir əsərləri
də oynamağı bacarar. Bu əsərlərdə
qaldırılan problemlər ölməzdir, ədəbi
mövzulardır. Bu gün müasir əsərlərin
axtarışı bütün teatrlarda əsas problemdir.
Elə teatr tanımıram ki, müasir əsər
axtarmasın. Elə bir rejissor olmaz ki,
yaxşı müasir əsər tapsın və ondan imtina
etsin. Bugünkü problemləri
qaldıran və onun həlli yollarını göstərə
biləcək əsərlər çox azdır. Bəzən bizim müasir pyeslərimizdə ortaya
qoyulan problem aktual olsa da, əsərin dramaturji strukturu
çox zəif və dağınıq olur. Bu da müasir dramaturqların səhnəni
yaxşı bilməməyindən irəli gəlir. Dram nəzəriyyəsi deyilən bir anlayış
var. Gənc dramaturq hansısa bir əsər yazırsa,
mütləq dram nəzəriyyəsini mənimsəməlidir.
Teatr üçün pyes yazılmır, pyes
qurulur. Roman və povest yazan
yazıçı o demək deyil ki, gözəl dram əsəri
yaza bilər. Dram hekayənin
yazılış qaydasından tamamilə fərqlənir.
Müəllifdən gözəl dialoq qurmaq
böyük səriştə tələb edir.
- Bu gün tamaşaçı teatra
gələrkən düşünmək və
yaşadığı dövrün problemlərini görmək
istəyir. Belə olan halda, tamaşaçı
üçün neçə əsr bundan öncə
yaşamış “Hamlet”, “Romeo və Cülyetta” kimi klassik əsərlər
nə dərəcədə önəmli ola bilər?
- “Hamlet” çox dahiyanə şəkildə
yazılmış bir əsərdir. Rejissor o əsərdə
bu günlə səsləşən bir ideyanı ortaya
çıxara bilirsə, nə xoş o rejissora. Dünən yazılmış bir əsəri
götürsək, orada bu günün ideyası ilə, bu
günün insanları ilə səsləşən bir səhnə
yarada bilməsək, ona köhnəlmiş əsər kimi
baxılacaq. Burada əsas məsələ
tamaşaya yanaşma tərzidir. Tamaşa
rejissorun yüksək zövqündən, düşüncə
tərzindən və bacarığından
asılıdır. Dramaturqlarla bərabər,
rejissorlar da bu günün qəhrəmanını tapmalıdır.
- Bəs sizcə, bu günün qəhrəmanı
kimdir?
- Məni
bir rejissor kimi bu sual çox maraqlandırır. Azərbaycana elə bir dramaturq gəlməlidir ki, o,
bu günün qəhrəmanını tapsın. Tamaşaçı bilməlidir ki, bu günün qəhrəmanı
kimdir. Biz çox istərdik ki, bu gün cəmiyyətdə
məşhur olan gənc oğlan və ya qız və ya
hansısa hadisə dramaturgiyaya gətirilsin. Misal üçün, “Sevil” əsərini
götürək. O dövrdə Sevil
çadrasını atır, cəmiyyətdə özünə
yer tutur. Klassikada Sevil kimi qəhrəmanlar
çoxdur. Almaz, Kefli İsgəndər və
bu kimi qəhrəmanları klassiklər tapıb, üzə
çıxarıblar. Bəs bu gün
dramaturqlar hansı qəhrəmanı ortaya
çıxarıblar?
- Teatrın tərkibində dramaturqun
yetişməsi fikrinə necə baxırsınız? Ümumiyyətlə, yetişdirməklə dramaturq
yetişirmi?
- Mirzə Fətəli Axundovun yetişməsinə
Tiflisdə olan teatr mühitinin təsiri böyük olub. Həmin
dövrdə Tiflisdə yeni teatr binası tikilmişdi. Cəfər Cabbarlının özü teatrda ədəbi
hissə müdiri idi. Səhnəni bilmək
üçün dramaturq teatrda yetişməlidir. Ancaq bu o demək deyil ki, dramaturqlar teatrda işləməlidirlər.
Gələcək planlarımız
- Təmirdən sonra Şəki
Teatrının binası ilə bərabər
tamaşalarında necə, yenilik olacaqmı?
- Biz
hazırda ispan dramaturqu, Nobel mükafatı laureatı Xose
Eçeqarayın “Mahir aradüzəldənlər” əsəri
üzərində işləyirik. Əsər
dövlət sifarişi əsasında hazırlanır. Bu tamaşa həm mövsümün, həm də
yeni binanın açılışına təsadüf edəcək.
Ümid edirik ki, sentyabrda yeni binamız hazır
olacaq və biz də tamaşamızı təqdim edəcəyik.
Əvvəllər teatrın nəzdində
studiya fəaliyyət göstərirdisə, indi teatrda sırf
teatr məktəbi fəaliyyət göstərəcək.
Bunun üçün kiçik səhnəmiz
olacaq və aktyorlar üçün 4-5 otaq da ayrılacaq.
Ola bilsin ki, gələcəkdə bu məktəbdə
rejissor da yetişdirdik. Bizdə işləmək
istəyən aktyorlar çoxdur, gələcəkdə onlarla
işbirliyi yaratmaq ehtimalımız da var. Onu deyə bilərəm
ki, əməkdar aktrisa Qəmər Məmmədova bizimlə
işləyəcək. Bizim onunla
işbirliyimiz elə hazırlanıb ki, o həm bizim
tamaşada obrazını canlandıracaq, həm də paytaxt
teatrlarında fəaliyyət göstərə biləcək.
Əməkdar artist İqrar Salamovun da bizim
truppaya gələcəyi gözlənilir. O da bizim
teatrda yetişmiş aktyorlardandır. Gələcəkdə
Şəki Teatrına Rusiya, Sankt-Peterburqdan rəssamlar dəvət
olunacaq. Rəssam Leonid Karkovu tamaşa
üzərində işləmək üçün Şəkiyə
dəvət edəcəyik. O mənimlə
“Qırmızı bağ” bədii filmində də işləyib.
Rəssam bizim tamaşalara teatr rəssamı
kimi də quruluş verəcək.
- Artıq teatr mövsümü
bitir. Bu mövsümdə Şəki teatrı
hansı nailiyyətləri əldə etdi?
- Səhnəmizin
olmamağı səbəbindən ancaq qeyd etdiyim
tamaşanın hazırlanma prosesi ilə məşğul
olmuşuq. Səhnəmiz olmadığına
görə, biz ancaq qastrol səfərlərində və
Şəkidə yerli tamaşaçılar üçün
müvəqqəti yerləşdiyimiz səhnələrdə
tamaşa göstərmişik. Bu il
tam gücümüzlə işləyə bilməmişik. Gələcəyə dair isə böyük
planlarımız var.
Xəyalə Rəis
Kaspi.-2013.-4 iyun.-S.13.